سنگرخوب وقشنگی داشتم...

بازاین دل هوایی شدوبیقرار..ذهنم پرکشیدبه: 

اون شبهایی که دل همش زمزمه داشت...یادشبآی حمله ای که رمز(یافاطمه)داشت 

این ایام مصادفه باسالگرد عملیات والفجرهشت که به این عملیات تعلق خاطری دارم که بعدها میگم..همراه باقطعه شعری ازعبدالجبارکاکایی نثار ارواح پاک شهیدان انقلاب اسلامی ، جنگ تحمیلی و امام شهدا وبخصوص شهدای گمنام فاتحه ای راقرائت مینمائیم....  

دستـه گلای بی زبون

گمشده های بی نشون

یـه ریزه خاکسترشون

دو حلقه انگشترشون

یـه تیکه استخون سر

یه شاخه گل یه بال و پر

یـه دکمه پیرهنشون

یـه ذره خاک تنشون

.....

تـابوتـای یـه اندازه

توهرکدوم یـه سربازه

بـاده که شیون میزنه

ابـره که بر تن میزنه

تابوتـا خیس آب میشن

دستـه گـُلا خراب میشن

می پیچه توشهر و دهات

عـطـر سلام و صلوات

.....

آی مادرای مهربون

بچه هاتون ، بچه هاتون

دسته گلائی که دادین

به جبهه ها فرستادین

حالا با تـابوت اومدن

با بوی باروت اومدن

سر ندارن پا ندارن

شوق تماشا ندارن

مادرا از خدا میخوان

با گریه و دعا میخوان

 تابوتاشونو باز کنن

بچه هاشونو ناز کنن

.... 

 

 اما بوئی عجیب میاد

بو کنی بوی سیب میاد

میگن کسی که پا بشه

راهی جبهه ها بشه

سر به بیابون بزاره

تو عاشقی جون بزاره

اونجا که آفتاب میشینه

باغ گل سیب میبینه 

....

بچه های نجیب من

باغ گلای سیب من

رو عشقتون پا نذارید

ایرانو تنها نذارید

میهنو تنها نذارید

مولا رو تنها نذارید 

یاعلی مدد